تنظيمات Time period و Incrementation (در مدول Step) و خطاهاي مربوطه (در مدول Job هنگام آناليز)

الف-    Time period

در تحليل­هاي ديناميكي مدت زمان حل را نشان مي­دهد؛ در تحليل­هاي استاتيكي اين پارامتر اغلب مفهوم زمان واقعي را نمي­دهد؛ اما در برخي موارد اين مقياس زماني در تحليل­هاي استاتيكي مفهوم واقعي پيدا مي­كند، مثلا در صورتيكه قبلا يك انتقال حرارت گذرا صورت گرفته باشد و دما در طول اين زمان تغيير كند يا مثلا خواص ماده با تغيير كرنش تغيير كند (مثلا در حالت پلاستيك) بطوريكه يك وابستگي به مقياس زماني موجود باشد. در تحليل­هاي استاتيكي معمولي Time period هر مقدار باشد نتيجه حل يكسان است، زيرا تحليل استاتيكي به اين معناست كه بارگذاري به آرامي روي سازه انجام مي­شود و يا حتي اگر بارگذاري در زمان كوتاهي هم انجام شود تنش­ها و ساير پارامترها براي زماني كه به اندازه كافي از بارگذاري گذشته باشد و سازه به تعادل استاتيكي رسيده باشد محاسبه مي­شود.


ب. در مورد Incrementation (شكل 1) توجه به چند نكته زير ضروري است:

i.     Abaqus/Standard براي حل معادلات غيرخطيِ تعادل از روش نيوتن استفاده مي­كند. بسياري از مسائل شامل پاسخ وابسته به زمان هستند؛ بنابراين حل معمولا از يك سري نموها (increments) همراه با سعي و خطاهايي (iterations) براي رسيدن به تعادل در هر نمو تشكيل شده است. گاهي لازم است براي رسيدن به دقت كافي اين نموها كوچك در نظر گرفته شوند؛ معمولا انتخاب اندازه نمو مساله ايست كه با كارايي محاسباتي در ارتباط است: اگر تعداد نموها زياد باشد تعداد سعي و خطاهاي بيشتري لازم است؛ از طرفي روش نيوتن يك شعاع همگرايي محدودي دارد كه بزرگ بودن نموها ممكن است سبب نرسيدن به همگرايي لازم و جواب مناسب شود، زيرا حالت اوليه از حالت تعادلي كه به دنبالش هستيم بسيار دور است-يعني خارج از سعاع همگرايي. بنابراين الگوريتمي براي نرم­افزار طراحي شده است كه روي اندازه نموها محدوديت قرار مي­دهد.

ii.  همانطور كه در شكل 1 مشاهده مي­كنيد با انتخاب گزينه Automatic نرم­افزار از الگوريتم مذكور استفاده كرده و بر مبناي كارايي محاسبات اندازه نمو مناسب را انتخاب مي­كند.

iii.  در مقابل Maximum number of increments بيشينه تعداد نموها را در حل آن step تعيين مي­كنيم. در صورتيكه تعداد نمو بيشتري لازم باشد تا نرم­افزار بتواند در كل پريود زماني (Time period) مساله را حل كند در هنگام حل پس از رسيدن به بيشينه تعداد نموها اجراي برنامه متوقف شده و خطاي زير ظاهر مي­شود:

Too many increments needed to complete the step

iv.   در قسمتInitial  اولين نمو زماني (مشابه مقدار اوليه­اي كه براي حل عددي معادلات در روش نيوتن در نظر مي­گيريم) را براي شروع حل وارد مي­كنيم (طبعا اين عدد بايد بين 0 و Time period باشد)؛ خود نرم افزار بعدا برحسب نياز اين مقدار را بهبود مي­بخشد.

v.   در قسمت Minimum كمترين مقدار مجاز براي هر يك از نموها را تعيين مي­كنيم؛ در صورتيكه نرم افزار براي همگرا شدن به نمو كوچكتري از اين مقدار نياز داشته باشد، آناليز پايان يافته و خطاي زير ظاهر مي­شود:

 Time increment required is less than the minimum specified.

vi. در قسمت Maximum حداکثر مقدار نمو مجاز حل را به نرم افزار می­دهیم؛ گاهی ممکن است نرم افزار به دلیل سادگی مدل، در حین حل نموها را بزرگتر در نظر بگیرد تا حل در کل پریود سریعتر انجام شده و به جواب نهایی که همان وضعیت نهایی مدل تحت بارگذاری انجام شده برسد؛ در اینصورت یک سری داده های میانی از بین می­رود و قابل مشاهده در خروجی نیستند. با تعیین مقدار ماکزیممِ نمو، به نرم افزار اجازه بزرگتر کردن نموها از مقدار تعیین شده را نمی­ دهیم تا مثلا وضعیت سازه در حین رسیدن بارگذاری از صفر تا مقدار نهایی تعریف شده در چند فریم میانی محاسبه شود.

vii. براي اطلاعات بيشتر در مورد تنظيمات انواع روش­هاي آناليز (انواع step­ها) در بخش Help (Documentation) به آدرس زير مراجعه كنيد:

Abaqus Analysis User's Manual/ Analysis Procedures, Solution, and Control/ Chapter 6, “Analysis Procedures”


 شكل 1 سربرگ تنظيمات incrementation، مربوط به روش­هاي تحليل Static, General يا Dynamic,
Implicit

منبع:www.msadeghmanesh.blogfa.com